'ΓΕΡΩΝ ΠΑΊΣΙΟΣ' ΣΠΑΝΙΑ ΗΧΟΓΡΆΦΗΣΗ. ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

Μεταφορτώθηκε στις 6 Δεκ 2010

4' ΓΕΡΩΝ ΠΑΊΣΙΟΣ ' ΣΠΑΝΙΑ ΗΧΟΓΡΆΦΗΣΗ'' ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

Ή δική µου ανάπαυση γεννιέται άπό τήν ανάπαυση τοϋ άλλου

Η Ελλάδα Ξυπνάει!!!(Διαδώστε το) Ή δική µου ανάπαυση γεννιέται άπό τήν ανάπαυση τοϋ άλλου - Αν, Γέροντα, κάποιος δέν έχη γευθή τήν χαρά της θυσίας, πώς µπορεί νά φθάση στην θυσία;- Άν έρθη στην θέση τού άλλου. Όταν ήµουν στον στρατό, συχνά το πολυβολείο ήταν γεµάτο νερό· στον ασύρµατο οι µπαταρίες ήθελαν αλλαγή - 120 Λουκ. 21,4 καί ήταν πολύ δύσκολο, γιατί ήταν φορτωµένη ή γραµµή. Βρεχόµουν µέχρι την µέση· ή χλαίνη έσταζε. Προτιµούσα όµως να κάνω µόνος µου την δουλειά, για να µην ταλαιπωρηθούν οι άλλοι, καί χαιρόµουν πού τό έκανα. Ό διοικητής µου έλεγε:«Είµαι αναπαυµένος καί ήσυχος, όταν κάνης εσύ τήν δουλειά, άλλα σε λυπάµαι.Πες σε κάποιον άλλον νά πάη». «Όχι, χαίροµαι, κύριε διοικητά», τοϋ έλεγα. Στην διλοχία ήταν ακόµη ένας ασυρµατιστής, αλλά δέν τόν άφηνα στις επιχειρήσεις νά κουβαλήση ούτε τήν µπαταρία ούτε τόν ασύρµατο, αν καί ήταν βαριά, γιά νά µή βρεθή σε κίνδυνο. Με παρακαλούσε εκείνος: «Γιατί δέν µού τά δίνεις;». «Έσύ έχειςγυναίκα καί παιδιά, τού έλεγα. "Αν σκοτώσουν εσένα, θά δώσω λόγο στον Θεό». Έτσι ό Θεός µας φύλαξε καί τους δύο· δέν άφησε νά σκοτωθή ούτε εκείνος ούτεέγώ.Προτιµότερο είναι γιά έναν ευαίσθητο άνθρωπο νά σκοτωθή ό ίδιος µιά φορά άπό αγάπη, γιά νά προστατέψη τόν πλησίον του, παρά νά άµελήση ή νά δειλιάση, καί ύστερα νά σφάζεται συνέχεια άπό τήν συνείδηση του σ' όλη του τήν ζωή. Μιά φορά, στον ανταρτοπόλεµο, τότε µέ τις επιχειρήσεις, οι αντάρτεςµάς είχαν αποκλείσει έξω άπό ένα χωριό καί οί στρατιώτες θά έρριχναν κλήρο,ποιος θά πάη στο χωριό γιά εφόδια. «Θά πάω έγώ», είπα. Αν πήγαινε κάποιος άπειρος ή απρόσεκτος, µπορεί καί νά σκοτωνόταν καί θά µέ έτυπτε µετά ή συνείδηση. «Καλύτερα, σκέφτηκα, νά σκοτωθώ έγώ, παρά νά σκοτωθή ό άλλος καί νά µέ σκοτώνη ή συνείδηση µου σέ όλη µου τήν ζωή. Πώς θ' αντέξω µετά; Θά µού λέη ή συνείδηση µου: "Μπορούσες νά τόν γλυτώσης· γιατί δέν τόν γλύτωσες;"». Νήστευα κιόλας καί ήµουν νηστικός..., τέλος πάντων. Όποτε µού λέει ό διοικητής: «Καί έγώ προτιµώ νά πάς έσύ πού πιάνεις πουλιά στον αέρα, άλλα νά τρως, γιά νά έχης αντοχή». Πήρα τό όπλο καί ξεκίνησα. Οί αντάρτες µέ πέρασαν γιά δικό τους καί µέ άφησαν νά περάσω. Πήγα στο χωριό, ανέβηκα σέ ένα διώροφο σπίτι. Μιά γριά πού ήταν έκεϊ µου έδωσε εφόδια και γύρισα πίσω στην διλοχία.Την µεγαλύτερη χαρά την ένιωθα τον χειµώνα, εκεί µέσα στα χιόνια. Θυµάµαι,ξύπνησα ενα βράδυ· οι άλλοι κοιµόνταν. Το χιόνι είχε σκεπάσει τις σκηνές. Πάω,πιάνω τον ασύρµατο και βγάζω τό χιόνι από τις τρύπες τοϋ ασυρµάτου· βλέπω δούλευε. Τρέχω στον διοικητή και τοϋ τό λέω. Εκείνο τό βράδυ είκοσι έξι ρυοπαγηµένους έβγαλα µέσα άπό τό χιόνι µέ τον κασµά. Έγώ δεν έκανα τίποτε γιά τον Χριστό. Αν τό 100% άπό οσα έκανα στον στρατό τό έκανα γιά τον Χριστό, τώρα θά έκανα θαύµατα! Γι' αυτό µετά στην καλογερική έλεγα:«Στον στρατό, γιά την πατρίδα ταλαιπωρήθηκα τόσο, γιά τον Χριστό τί κάνω;».∆ηλαδή µπροστά στην ταλαιπωρία πού πέρασα στον στρατό, στην καλογερική αισθανόµουν σάν νά ήµουν βασιλόπουλο - άσχετα αν είχα ή δεν είχα παξιµάδι.Γιατί στις επιχειρήσεις ξέρεις τί νηστεία κάναµε; Τρώγαµε σπυρωτό χιόνι. Οί άλλοι έτρεχαν, έβρισκαν και κάτι νά φάνε. Έγώ µέ τον ασύρµατο δεν µπορούσα νά µετακινηθώ. Μιά φορά δεκατρείς µέρες ήµασταν νηστικοί. Μόνο µιά κουραµάνα και µισή ρέγγα µάς είχαν µοιράσει. Νερό έπινα άπό τις πατηµασιές τών ζώων. Και δεν ήταν και καθαρό βρόχινο άλλα λασπωµένο. Είχα πιει µιά... πορτοκαλλάδα µιά φορά! Είχα σκάσει γιά νερό. Είδα µιά πατηµασιά ζώου γεµάτη κίτρινο νερό, ήπια-ήπια... Όποτε µετά στην καλογερική, ακόµη και ζούδια νά είχε τό νερό, µοϋ φαινόταν µεγάλη ευλογία. Έµοιαζε τουλάχιστον µέ νερό. Μιά φορά, ενα απόγευµα, είχε κοπή ή έρπουσα γραµµή. Ήταν ∆εκέµβρης µήναςτοϋ 1948. Τό χιόνι πολύ. Στις 4 ή ώρα τό απόγευµα έρχεται διαταγή νά πάµε στο χωριό, δυο ώρες µακριά, νά φτιάξουµε τήν γραµµή και νά γυρίσουµε πίσω. Έντω µεταξύ δεν είχε ακόµη ούτε δυο ώρες µέρα. Οί στρατιώτες ήταν σκοτωµένοι.... στην κούραση και δέν είχαν κουράγιο νά ξεκινήσουν. Και πού νά βρής τήν γραµµή µέ τόσο χιόνι! - ∆εν ξέρατε, Γέροντα, τον δρόµο και που ήταν ή γραµµή; - Έ, περίπου τόν δρόµο τόν ήξερα, άλλα Θα µας έπιανε και ή νύχτα. Τέλος πάντων, µου έδωσαν µια οµάδα καί ξεκινήσαµε. Στην αρχή ανοίξαµε µέσα στο στρατόπεδο µε το φτυάρι τόν δρόµο από το χιόνι, και έτσι προχωρήσαµε λίγο,για να αναπαύσουµε τόν διοικητή. Μετά λέω: «Προχωράµε, γιατί πρέπει καί νά γυρίσουµε». Πήγαινα µπροστά, γιατί οι άλλοι ήταν όλο αντίδραση. «Ή Ελλάδα ποτέ δέν πεθαίνει, άλλα πεθαίνουµε εµείς», µοϋ έλεγαν. Συνέχεια αυτό! Προχωρούσα, βούλιαζα µέσα στο χιόνι, µε τραβούσαν επάνω· ξαναβούλιαζα, µέ ξανατραβούσαν. Είχα καί ένα ξίφος καί το κάρφωνα κάτω, γιά νά κάνω γείωση.Συνέχεια έπρεπε νά ελέγχω. Έµπαινα µπροστά. «Προχωρήστε, τους έλεγα· άπό'δώ δέν περνούν ζώα, γιά νά κόψουν τήν γραµµή. Μόνο σε κανένα λάκκο πού ή γραµµή είναι εναέριος, έκεϊ νά ελέγξουµε». Τελικά φθάσαµε σε ενα χωριό πού είχε πεζούλια καί, καθώς το χιόνι είχε στοιβαχθή άπό τόν αέρα, δέν ξεχώριζες τίποτε. Όταν φθάσαµε στά πεζούλια, πέφτω µέσα στο χιόνι. Τρόµαξαν νά µέβγάλουν οι άλλοι. "Υστερα σιγά-σιγά άπό το ένα πεζούλι στο άλλο κατεβήκαµεόλοι - µήν τά ρωτάς πώς! - αργά το βράδυ στο χωριό. Βρήκα σε κάτι λάκκους σέ ένα-δυό µέρη τήν γραµµή κρεµασµένη, τήν συνδέσαµε καί µπορέσαµε νά επικοινωνήσουµε µέ τόν διοικητή. «Νά γυρίστε πίσω», µας λέει ό διοικητής."Αλλά πώς νά γυρίσουµε; Έκτος πού ήταν νύχτα, πώς νά ανεβούµε τά πεζούλια; Κουτρουβάλα τά είχαµε κατεβή! Πού νά βρής δρόµο; «Μά έτσι στον ανήφορο, πώς νά γυρίσουµε; τού λέω. Στον κατήφορο τέλος πάντων, κατεβήκαµε! Νά γυρίσουµε αύριο το πρωί άπό τήν άλλη µεριά τού χωριού κάνοντας τόν γύρο».«Τίποτε, λέει ό διοικητής, απόψε». Ευτυχώς άκουσε ένας υπασπιστής τόν διοικητή καί τόν παρακάλεσε νά µας άφήση νά µείνουµε τήν νύχτα στό χωριό,καί έτσι µείναµε. Σε ένα σπίτι µας έδωσαν δυό-τρεϊς τσέργες 121 και, επειδή είχα πουντιάσει - όπως έµπαινα µπροστά καί άνοιγα τά χιόνια, είχα γίνει τελείως µούσκεµα -, οι άλλοι µέ λυπήθηκαν, γιατί κατά κάποιο τρόπο τήν πλήρωσα εγώ πού τραβούσα µπροστά, καί µέ έβαλαν στην µέση, γιά νά ζεσταθώ. Τότε είχαµε φάει µόνον ένα κοµµάτι κουραµάνα. Μεγαλύτερη χαρά δέν θυµάµαι νά έχω νιώσει στην ζωή µου. Αναγκάσθηκα νά σας πώ αυτά τά παραδείγµατα, γιά νά καταλάβετε τί θά πη θυσία. ∆έν σάς τά είπα όλα αυτά, γιά νά µέ χειροκροτήσετε,άλλα γιά νά καταλάβετε άπό πού βγαίνει ή πραγµατική χαρά!!(κρητικος)

Νὰ βάλουμε στὴν ζωή μας κυβερνήτη τὸν Θεὸ.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ.

Νὰ βάλουμε στὴν ζωή μας κυβερνήτη τὸν Θεὸ.

-Γέροντα, γιατί ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ στὸ Εὐαγγέλιο παρομοιάζεται μὲ κόκκο σινάπεως «ὅς ὅταν σπαρῇ ἐπὶ τῆς γῆς, μικρότερος πάντων τῶν σπερμάτων ἐστὶ τῶν ἐπὶ τῆς γῆς· καὶ ὅταν σπαρῇ, ἀναβαίνει καὶ γίνεται μείζων πάντων τῶν λαχάνων»;
-Τὸ σινάπι σὰν σπόρος εἶναι πολὺ μικρός, ἀλλά, ὅταν σπαρῆ, γίνεται ὁλόκληρος θάμνος. Ἀκόμη καὶ τὰ πουλάκια πηγαίνουν καὶ κάθονται στὰ κλαδιά του. Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ παρομοιάζεται μὲ τὸν σπόρο του, γιατὶ ἀπὸ ἕναν μικρὸ εὐαγγελικὸ λόγο ὁ ἄνθρωπος ἀναπτύσσεται καὶ καταλαβαίνει τὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
-Γέροντα, πῶς νιώθει κανεὶς αὐτὸ ποὺ λέει ἡ Ἁγία Γραφή: «Ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντὸς ὑμῶν ἐστιν»;

-Εὐλογημένη, ὅταν μέσα μας εἶναι ἕνα μέρος τῆς χαρᾶς τοῦ Παραδείσου, τότε «ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντὸς ἡμῶν ἐστι». Καὶ τὸ ἀντίθετο, ὅταν ἔχουμε ἄγχος, τύψεις συνειδήσεως, τότε μέσα μας ὑπάρχει ἕνα μέρος τῆς κολάσεως.
Εἶναι μεγάλο πράγμα ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ τούτη τὴν ζωὴ νὰ νιώθη μέσα του ἕνα μέρος τῆς χαρᾶς τοῦ Παραδείσου. Δὲν εἶναι δύσκολο νὰ τὸ πετύχουμε αὐτό· δυστυχῶς ὅμως ὁ ἐγωισμὸς μᾶς ἐμποδίζει ἀπὸ τὸ πνευματικὸ αὐτὸ μεγαλεῖο.
Ὁ ἄνθρωπος μόνος του μπορεῖ νὰ κάνη τὴν ζωή του παραδεισένια, ἐὰν δέχεται νὰ τὸν κυβερνάη ὁ Θεὸς σὰν καλὸς Πατέρας. Πρέπει νὰ ἔχη ἐμπιστοσύνη στὸν Θεὸ, νὰ ἐλπίζη σ’ Αὐτὸν γιὰ ὅ,τι ἐπιχειρεῖ νὰ κάνη καὶ νὰ Τὸν δοξάζη γιὰ ὅλα.

Νὰ μὴν ἔχη ἄγχος. Τὸ ἄγχος φέρνει ἕνα τσάκισμα στὴν ψυχή, τὴν παραλύει. Ὅταν ζητάη τὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, ὅλα τὰ ἄλλα ἔρχονται. Λέει τὸ Εὐαγγέλιο: «ζητεῖτε πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ», ἀλλὰ καὶ «τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἁρπάζουν οἱ βιασταί».
Οἱ ἄνθρωποι σήμερα δυσκόλεψαν τὴν ζωή τους, γιατὶ δὲν ἀρκοῦνται στὰ λίγα, ἀλλὰ κυνηγοῦν συνέχεια τὰ ὑλικά ἀγαθά.
Ὅσοι ὅμως θέλουν νὰ ζήσουν γνήσια πνευματικὴ ζωή, πρῶτα-πρῶτα πρέπει νὰ ἀρκεσθοῦν στὰ λίγα. Ὅταν ἡ ζωή τους εἶναι ἁπλοποιημένη, χωρὶς πολλὲς σκοτοῦρες, καὶ ἐλευθερωμένοι θὰ εἶναι ἀπὸ τὸ κοσμικὸ πνεῦμα, καὶ χρόνος θὰ τοὺς περισσεύη καὶ γιὰ πνευματικά. Ἀλλιῶς θὰ κουράζωνται προσπαθώντας νὰ ἀκολουθήσουν τὴν μόδα, θὰ χάνουν τὴν γαλήνη τους καὶ θὰ κερδίζουν τὸ μεγάλο ἄγχος.
Καὶ βλέπω, πῶς οἱ ἄνθρωποι μερικὲς φορὲς κάνουν μαρτυρικὴ τὴν ζωή τους! Σήμερα καθὼς ἐρχόμουν μὲ κάποιον ἀπὸ τὴν Οὐρανούπολη, μὲ παρακάλεσε νὰ περάσουμε λίγο ἀπὸ τὸ σπίτι του. Ἐπειδὴ ἐπέμενε, δὲν θέλησα νὰ τοῦ χαλάσω τὸ χατίρι. Μόλις φθάσαμε στὴν ἐξώπορτα, τὸν βλέπω, βγάζει τὰ παπούτσια του καὶ μπαίνει μέσα πατώντας στὶς μύτες: «Τὶ ἔπαθες καὶ περπατᾶς ἔτσι;», τὸν ρωτάω. «Τίποτε, Γέροντα, μοῦ λέει περπατάω προσεκτικά, γιὰ νὰ μὴ χαλάσω τό παρκέ». Τί νὰ πῆς; Βασανίζονται χωρὶς λόγο.

Στήριγμα μου, μια Ευχή.

Εμείς, ευχή να δώσουμε.

 Όλοι υγεία να έχουμε,

 πορεία ευλογημένη.

Όπου εμείς ζητήσαμε,

να έρθει ο Χριστός,

να δώσει.

Γιατί είναι ο Κύριος, Χαρά,

είναι ο Φίλος, ο Έμπιστος,

είναι ο Χορηγός μας.

Φίλοι μου, καληνύχτα σας.

Καλό ξημέρωμά σας

και οι Ευχές του καθενός,

όλους μας, να στηρίζουν.

ΙόΦ <2012>

Μέσα στον σεβασμό είναι ή αγάπη.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ.

‎''Ο Θεός τα ρύθμισε όλα με σοφία. Με άλλα χαρίσματα προίκισε τον άνδρα, με άλλα την γυναίκα. Έδωσε στον άνδρα ανδρισμό, για να τα βγάζει πέρα στις δύσκολες υποθέσεις και για να υποτάσσεται σ' αυτόν ή γυναίκα. Γιατί, αν έδινε και στην γυναίκα τον ίδιο ανδρισμό, δεν θα μπορούσε να σταθεί οικογένεια. «Ο ανήρ, λέει ή Γραφή, εστί κεφαλή της γυναικός» (Έφεσ. 5, 23). Δηλαδή ό Θεός κανόνισε, ώστε ό άνδρας να αφεντεύει στην γυναίκα. Να αφεντεύει ή γυναίκα στον άνδρα είναι ύβρις στον Θεό. Ο Θεός έπλασε πρώτα τον Αδάμ και ό Αδάμ είπε για την γυναίκα: «Τούτο νυν όστούν εκ των όστέων μου και σαρξ εκ της σαρκός μου» (Γενέσ. 2, 23). Η γυναίκα, λέει το Ευαγγέλιο, πρέπει να φοβάται τον άνδρα, δηλαδή να τον σέβεται, και ό άνδρας να αγαπάει την γυναίκα (Έφεσ. 5, 33). Μέσα στην αγάπη είναι ό σεβασμός. Μέσα στον σεβασμό είναι ή αγάπη. Αυτό το όποιο αγαπώ, το σέβομαι κιόλας. Και αυτό το όποιο σέβομαι, το αγαπώ. Δηλαδή δεν είναι άλλο το ένα και άλλο το άλλο• ένα πράγμα είναι και τα δύο...''.

Το «φταίξιμο» και το «δίκαιο» των συζύγων.

Μοναχος Παισιος Αγιορειτης

Το «φταίξιμο» και το «δίκαιο» των συζύγων.
Μια φορά ήρθε στο Καλύβι κάποιος και μου είπε ότι είχε προβλήματα με την γυναίκα του. Πήγαιναν για χωρισμό. Δεν ήθελε να δη ο ένας τον άλλον. Ήσαν και οι δύο δάσκαλοι, είχαν και δύο παιδάκια. Δεν έτρωγαν ποτέ στο σπίτι. Σε άλλο εστιατόριο έτρωγε ό ένας μετά το Σχολείο, σε άλλο ό άλλος, και αγόραζαν και κάτι σάντουιτς, για να φάνε τα παιδιά. Τα καημένα, όταν οι γονείς γύριζαν στο σπίτι, πήγαιναν και έψαχναν στις τσέπες και στις τσάντες τους, για να δουν τι τους έφεραν απ' έξω να φάνε. Περνούσαν μεγάλο δράμα! Αυτός έκανε και τον ψάλτη. Σε άλλη εκκλησία πήγαινε ή γυναίκα του, σε άλλη έψαλλε αυτός. Τόσο πολύ! «τι να κάνω, πάτερ, μου λέει, σηκώνω μεγάλο σταυρό, πολύ μεγάλο. Κάθε μέρα έχουμε φασαρίες στο σπίτι». 
«Πήγες στον Πνευματικό;», τον ρωτάω. «Ναι, πήγα, μου λέει, και μου είπε: Υπομονή να κάνης σηκώνεις μεγάλο σταυρό». «Για να δω, του λέω, ποιος σηκώνει μεγάλο σταυρό. Να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Όταν παντρευτήκατε, μαλώνατε έτσι;». «Όχι, μου λέει. Οκτώ χρόνια ήμασταν πολύ αγαπημένοι. Λάτρευα την γυναίκα μου περισσότερο από τον Θεό! Μετά εκείνη άλλαξε. Έγινε γκρινιάρα, ιδιότροπη...». Ακούς; Την λάτρευε περισσότερο από τον Θεό! 
«Έλα εδώ, του λέω. Λάτρευες την γυναίκα σου περισσότερο από τον Θεό! Ή γυναίκα σου φταίει τώρα ή εσύ, που φθάσατε σ' αυτήν την κατάσταση; Εξ αιτίας σου πήρε την Χάρη Του ό Θεός από την γυναίκα σου. Και τι σκέφτεσαι να κάμεις τώρα;», τον ρωτάω. «Μάλλον να χωρίσουμε», μου λέει. «Μήπως έμπλεξες και με καμιά άλλη;». «Ναι, έχω ύπ' όψιν μου κάποια», μου λέει. «Βρε, δεν καταλαβαίνεις ότι εσύ είσαι ό φταίχτης; Να ζήτησης πρώτα συγχώρεση από τον Θεό, γιατί λάτρευες την γυναίκα σου περισσότερο από Εκείνον. Μετά να πάς να ζήτησης συγχώρεση από την γυναίκα σου. Να με συγχώρεσης, να της πεις, εγώ έγινα αιτία να δημιουργηθεί αύτη ή κατάσταση στο σπίτι και να ταλαιπωρούνται και τα παιδιά. Έπειτα να πάς να εξομολογηθείς και να λατρεύεις τον Θεό σαν Θεό και να αγαπάς την γυναίκα σου σαν γυναίκα σου, και θα δεις, τα πράγματα θα πάνε καλά». 
Τον τράνταξα. Άρχισε να κλαίει. Μου υποσχέθηκε πώς θα με ακούσει. Ήρθε μετά από λίγο καιρό χαρούμενος. «Σ' ευχαριστώ, πάτερ, μας έσωσες, μου λέει. Είμαστε μια χαρά, κι εμείς και τα παιδιά μας». Βλέπεις; Να είναι αυτός ό φταίχτης και να νομίζει κιόλας ότι σηκώνει πολύ μεγάλο σταυρό!.

Υπάρχουν και περιπτώσεις που μπορεί να έχει και ό ένας και ό άλλος δίκαιο.

Ύστερα, αν ό ένας από τους δύο συζύγους ζει πνευματικά, τότε και δίκαιο να έχει, δεν έχει κατά κάποιον τρόπο δίκαιο. Γιατί, σαν πνευματικός άνθρωπος που είναι, πρέπει να αντιμετώπιση μία αδικία πνευματικά. Να τα αντιμετωπίζει δηλαδή όλα με την θεία δικαιοσύνη, να βλέπει τι αναπαύει τον άλλον. Γιατί, αν μια ψυχή είναι αδύνατη και σφάλλει, έχει κατά κάποιον τρόπο ελαφρυντικά. Ο άλλος όμως, που είναι σε καλύτερη πνευματική κατάσταση και δεν δείχνει κατανόηση, σφάλλει πολύ περισσότερο. Όταν και οι πνευματικοί άνθρωποι αντιμετωπίζουν τα πράγματα κοσμικά, με την κοσμική, την ανθρώπινη δικαιοσύνη, τι γίνεται μετά; Πρέπει να πηγαίνουν συνέχεια στα κοσμικά δικαστήρια. Γι' αυτό και βασανίζονται οι άνθρωποι (σ. 55-58).

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΙΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΖΩΗ

Χωρίς την ταπείνωση...δεν τρώγονται οι αρετές

Μοναχος Παισιος Αγιορειτης

Γέροντας Παίσιος-«χωρίς την ταπείνωση...δεν τρώγονται οι αρετές»
Γέροντα, πέστε μας κάτι, πριν φύγετε.
-Τι να σας πω; Τόσα σας είπα!
-Πέστε μας κάτι,για να το δουλέψουμε,μέχρι να ξαναρθήτε.
-Ε, αφού επιμένετε να σας πω… Μία είναι η αρετή, η ταπείνωση, επειδή όμως δεν το καταλαβαίνετε, άντε, να σας πω και την αγάπη. Αλλά, όποιος έχει ταπείνωση, δεν έχει και αγάπη;

-Γέροντα, ο Αββάς Ισαάκ λέει: «Ό,τι είναι το αλάτι για το φαγητό, είναι και η ταπείνωση για την αρετή».
-Δηλαδή χωρίς την ταπείνωση δεν...τρώγονται οι αρετές! Θέλει να πη ο Άγιος πόσο απαραίτητη είναι η ταπείνωση στην εργασία των αρετών.
-Γέροντα, αλλού ο Αββάς Ισαάκ λέει ότι η ταπείνωση έρχεται, όταν αποκτήση ο άνθρωπος αρετές.
-Μήπως δεν το κατάλαβες καλά; Αν δεν έχη ο άνθρωπος ταπείνωση, καμιά αρετή δεν μπορεί να τον πλησιάση.
-Δηλαδή, Γέροντα, όποιος έχει ταπείνωση έχει όλες τις αρετές;
-Εμ βέβαια. Ο ταπεινός έχει όλα τα πνευματικά αρώματα: απλότητα, πραότητα, αγάπη χωρίς όρια, καλωσύνη, ανεξικακία, θυσία, υπακοή κ.λπ. Επειδή έχει την πνευματική φτώχεια, έχει και όλον τον πνευματικό πλούτο

βιβλίο:«Πάθη και αρετές»Γέροντος Παισίου Αγιορείτου

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑ'Ι'ΣΙΟΣ, Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΚΑΙ Ο ΤΑΦΟΣ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ!

Το κείμενο για παραπάνω από 1000 χρόνια δεν μπορούσε να αποκρυπτογραφηθεί, κάτι που τελικά έγινε 13 χρόνια πριν την άλωση της Πόλης, από τον Γεννάδιο Σχολάρχιο, πατριάρχη της Ορθοδοξίας.

Η επιγραφή αναφέρει: « Τ. πτ. τ. ιδτ. Η βελ. τ. ιμλ. Ο Κλμν. μαμθ. μ. δ. ν. τρπσ. γν. τ. πλολγ. τ. επτλφ. κρτσ. εσθ. βελε. εθν. ππλ. κτξ. κ. τ. νσ. ερμσ. μχρ. τ. εξν. πτ. ιστργτν. πθσ. τ. ινδκτ. πλυσ. κτδ. τ. εντ. τ. ιδκτ. ε. τβρ. τ. μρ. μλ. δ. ν. στρτσ. τ. δκτ. τ. ιδκτ. τ. δμτ. τρπσ. πλ. επστψ. ετ. χν. τ. δμτ. πλμ. εγρ. μγ. μρκτ. στρβν. κ. τ. πλθ. κ. τ. φλ. σνδ. τ. επρ. δ. θλσ. κ. ξρ. τ. πλμ. σνω. κ. τ. ισμλ. τρπσ. τ. απγν. ατ. βσλσ. ελτ. μκρ. ολγ. τ. δ. ξθ. γν. αμ. μτ. τ. πκτρ. ολ. ιμλ. τπσ. τ. επλφ. επρο. μετ. τ. πρμ. ττ. πλμ. εγρ. εφλ. ηγρων. μχ. τ. ππτ. ωρ. κ. φν. βσ. ττ. στ. στ. μτ. φβ. σπστ. πλ. σδω. ε. τ. δξ. τ. μρ. αδ. ερτ. γν. θμστ. κ. ρμλο. ττ. εξτ. δσπυ. φλ. γ. εμ. υπχ. κ. ατ. πρλβτ. θλμ. εμ. πλρτ.».

Σύμφωνα με τον Σχολάρχιο, αυτό μεταφράζεται ως εξής: «Τη πρώτη της Ινδίκτου, η βασιλεία του Ισμαήλ ο καλούμενος Μωάμεθ, μέλλει δια να τροπώση γένος των Παλαιολόγων, την Επτάλοφον κρατήσει, έσωθεν βασιλεύσει, έθνη πάμπολα κατάρξει, και τας νήσους ερημώσει μέχρι του Ευξείνου Πόντου. Ιστρογείτονας πορθήσει τη ογδόη της Ινδίκτου, εις τα βόρεια τα μέρη μέλλει δια να στρατεύση τη δεκάτη της Ινδίκτου τους Δαλμάτας τροπώσει, πάλιν επιστρέψει έτι χρόνον, τοις Δαλμάτοις πόλεμον εγείρει μέγαν μερικόν τε συντριβήναι και τα πλήθη και τα φύλα συνοδή των εσπερίων δια θαλάσσης και ξηράς τον πόλεμον συνάψουν, και τον Ισμαήλ τροπώσουν. Το απόγονον αυτού βασιλεύσει έλαττον μικρόν ολίγον. Το δε ξανθόν γένος άμα μετά των πρακτόρων όλον Ισμαήλ τροπώσουν, την Επτάλοφον επάρουν μετά των προνομίων. Τότε πόλεμον εγείρουν έμφυλον ηγριωμένον, μέχρι της πεμπταίας ώρας και φωνή βοήσει τρίτον, στήτε, στήτε, στήτε, μετά φόβου σπεύσατε πολλά σπουδαίως εις τα δεξιά τα μέρη άνδρα εύρητε γενναίον θαυμαστόν και ρωμαλέον, τούτον έξετε. Δεσπότην, φίλος γαρ εμού υπάρχει. Και αυτόν παραλαβόντες, θέλημα εμού πληρούται».

Αυτά που μέχρι τώρα έχουν επαληθευτεί, είναι η ακμή των Μογγόλων (Τούρκων)και η εξάπλωση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, τη συντριβή των βόρειων λαών από τους Ασιάτες(πολιορκία της Βιέννης από τους Μογγόλους),αλλά και τη συντριβή των εχθρών μας στους Βαλκανικούς πολέμους 1912-13.
Ακόμα, η προφητεία αναφέρει τη δημιουργία του νέου κράτους της Τουρκίας από τον Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ.
Ωστόσο, η προφητεία μετά αναφέρει, πως οι Ρώσοι θα νικήσουν τους Τούρκους σε πόλεμο και θα κατακτήσουν την Κωνσταντινούπολη! ( Το δε ξανθόν γένος άμα μετά των πρακτόρων όλον Ισμαήλ τροπώσουν).
Το μήνυμα δηλαδή που υπάρχει στον τάφο του Μεγάλου Κωνσταντίνου, αναφέρει πως η Τουρκία πρώτα θα κατακτηθεί από τους Ρώσους.

Για το θέμα αυτό, είχε μιλήσει και ο Γέροντας Παίσιος. Δείτε τι είχε αναφέρει:
«Οι Ρώσοι θέλουν τώρα να βγουν στη Μεσόγειο. Αυτό θα είναι το ελατήριο. Όμως δεν θα είναι αυτή η πραγματική αλήθεια. Η αλήθεια είναι ότι ο Θεός τους προσκαλεί ως όργανα Του. Κατεβαίνοντας αυτοί θα σβήσουν και θα αφανίσουν την τούρκικη λαίλαπα μέσα σε μια εβδομάδα . Κι όταν κατέβουν οι φίλοι της Τουρκίας (σ.σ. εννοεί το ΝΑΤΟ), για να τη σώσουν, τότε εκεί θα γίνει, η μεγάλη Σύρραξη και θα σφαγούν».

Μάλιστα, ο Γέροντας τόνιζε πως στον πόλεμο αυτό η Ελλάδα δεν θα έχει ενεργό ρόλο, ενώ οι Ρώσοι στη συνέχεια θα μας δώσουν την Πόλη.
Ο Γέροντας Παίσιος τέλος, είχε πει πως οι Τούρκοι δεν θα μπουν στην Αλεξανδρούπολη, αλλά θα προκαλέσουν την Ελλάδα με κάτι σχετικό με την αιγιαλίτιδα ζώνη. Και πως όταν τα Μ.Μ.Ε. θα μιλούν συνεχώς για τα μίλια και την επέκτασή τους, τότε θα ξεκινήσει ο πόλεμος, ενώ η Ελλάδα αυτή την περίοδο θα πεινάσει και θα επικρατεί φτώχεια.

Όπου γίνεται λόγος για Αιγιαλίτιδα ζώνη, βάλτε ΑΟΖ. Μήπως τελικά οι σειρήνες ηχούν κι εμείς δεν τις ακούμε;

πηγή: http://www.to-gamato.com

Μοναχος Παισιος Αγιορειτης

-Γέροντα, ο κόσμος μας ζητάει φυλαχτά.

-Καλύτερα να δίνετε σταυρουδάκια, όταν σας ζητούν φυλαχτό. Μην κάνετε φυλαχτά, γιατί και οι μάγοι τώρα κάνουν φυλαχτά, αλλά μέσα έχουν διάφορα μαγικά. Βλέπουν οι άνθρωποι την εικόνα ή τον σταυρό και μπερδεύονται.
Να, πριν από μέρες μου έφεραν ένα φυλαχτό από έναν Τούρκο Ιμπραήμ, που είχε και σταυρό κεντημένο επάνω. Έχω μάθει για έναν αθεόφοβο ότι τυλίγει διάφορες εικονίτσες και μέσα βάζει τρίχες, ξυλάκια, καρφίτσες, χάνδρες (4) κλπ.. Όταν η Εκκλησία τον ήλεγξε, είπε: «είμαι μέντιουμ», γιατί είναι ελεύθερα τα μέντιουμ, και έτσι κάνει ό,τι θέλει. Είπα σε κάποιον που είχε πάθει ζημιά από αυτόν: «Να πας να εξομολογηθείς γιατί δέχεσαι επιδράσεις δαιμονικές». Πήγε, εξομολογήθηκε. Έρχεται μετά και μου λέει: «Δεν ένοιωσα καμία διαφορά». «Βρε, μήπως έχεις τίποτε επάνω σου απ' αυτόν τον πλανεμένο;», τον ρωτάω. «Ναι μου λέει, έχω ένα μικρό κουτάκι σαν μικρό Ευαγγέλιο». Το παίρνω, το ανοίγω και βρίσκω μέσα διάφορες εικονίτσες τυλιγμένες. Ξετυλίγω-ξετυλίγω και πιο μέσα είχε κάτι χάντρες, κάτι τρίχες, κάτι σαν ξύλα! Το πήρα και ελευθερώθηκε ο άνθρωπος. Βλέπεις τi τεχνίτης είναι ο διάβολος!

Φορούν οι καημένοι άνθρωποι κάτι τέτοια φυλαχτά, δήθεν για να βοηθηθούν, και ταλαιπωρούνται. Aυτά πρέπει να τα κάψουν και να παραχώσουν την στάχτη ή να τα πετάξουν στην θάλασσα και να πάνε να εξομολογηθούν. Είχε έρθει στο Καλύβι ένας νεαρός που είχε πολλά προβλήματα και βασανιζόταν σωματικά και ψυχικά πάνω από τέσσερα χρόνια. Ζούσε αμαρτωλή ζωή και τον τελευταίο καιρό είχε κλεισθεί στο σπίτι του δεν ήθελε να βλέπει άνθρωπο. Δύο φίλοι του, που έρχονταν τακτικά στο Άγιον Όρος, τον έπεισαν μετά από πολλές δυσκολίες να τον πάρουν μαζί του στο Όρος, με σκοπό να τον φέρουν στο Καλύβι. Στην διαδρομή από την Ουρανούπολη μέχρι την Δάφνη, κάθε φορά που το καράβι έπιανε σε σκάλα μοναστηριού, ο νεαρός σωριαζόταν κάτω. Οι φίλοι του με τους πατέρες που ήταν στο καράβι προσπαθούσαν να τον συνεφέρουν λέγοντας την ευχή. Με πολύ δυσκολία έφτασαν στον Καλύβι. Ο καημένος μου άνοιξε την καρδιά του, μου μίλησε για την ζωή του. Είδα ότι βασανιζόταν από κάποια δαιμονική επήρεια. Του είπα να πάει να εξομολογηθεί εκεί σε έναν πνευματικό, να κάνει ό,τι του πει, και θα γίνει καλά. Πράγματι πήγε και εξομολογήθηκε. Όταν μπήκαν στο καράβι για να επιστρέψουν, είπε στου φίλους του ότι ο πνευματικός του είπε να πετάξει στην θάλασσα το φυλαχτό που του είχε δώσει κάποιος γνωστός του και το φορούσε επάνω του, αλλά του ήταν αδύνατο να το κάνει. Όσο και αν οι φίλοι του τον παρακαλούσαν να σηκωθεί να το πετάξει, εκείνος έμενε σαν άγαλμα. Δεν μπορούσε να σηκωθεί από το κάθισμα. Τότε τον έπιασαν και με πολύ κόπο τον έβγαλαν έξω στο κατάστρωμα. Με την βοήθεια τους ο νεαρός κατάφερε να βγάλει το φυλαχτό και να το αφήσει να πέσει στην θάλασσα, γιατί δεν είχε την δύναμη να το πετάξει. Αμέσως αισθάνθηκε να ελευθερώνονται τα χέρια του και το ταλαιπωρημένο σώμα του απέκτησε δύναμη, άρχισε από την χαρά του να χοροπηδά στον διάδρομο γεμάτος ζωντάνια και να δοκιμάζει την δύναμη των χεριών του στα σίδερα και στα τοιχώματα του πλοίου.

Γεροντας Παισιος

Όποιος κατακρίνει τους άλλους, πέφτει στα ίδια σφάλματα

Όποιος κατακρίνει τους άλλους, πέφτει στα ίδια σφάλματα

- Γέροντα, πώς συμβαίνει, όταν κατακρίνω μια αδελφή για κάποιο σφάλμα της, σε λίγο να κάνω κι εγώ το ίδιο σφάλμα;

- Αν κατακρίνει κανείς τον άλλον για ένα σφάλμα του και δεν καταλάβει την πτώση του, ώστε να μετανοήσει, συνήθως πέφτει στο ίδιο σφάλμα, για να το καταλάβει. Ο Θεός δηλαδή από αγάπη επιτρέπει ο άνθρωπος να αντιγράφει την κατάσταση αυτού τον οποίο κατέκρινε.
Αν πεις λ.χ. ότι κάποιος είναι πλεονέκτης και δεν καταλάβεις ότι κατέκρινες, ο Θεός παίρνει τη Χάρη του και επιτρέπει να πέσεις κι εσύ στη πλεονεξία. Αρχίζεις τότε να μαζεύεις. Μέχρι να καταλάβεις τη πτώση σου και να ζητήσεις συγχώρεση από τον Θεό, θα λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι.

Για να σε βοηθήσω, θα σου πω κάτι από τον εαυτό μου. Όταν ήμουν στην Ιερά Μονή Στομίου, έμαθα για μια συμμαθήτριά μου από το Δημοτικό ότι είχε παραστρατήσει και έκανε ζημιά κάτω στην Κόνιτσα. Προσευχόμουν λοιπόν να τη φωτίσει ο Θεός να ανέβει στο μοναστήρι, για να της μιλήσω. Είχα ξεχωρίσει και μερικά κομμάτια περί μετανοίας από την Αγία Γραφή και από Πατερικά. Μια μέρα λοιπόν ήρθε με δύο άλλες γυναίκες. Μιλήσαμε και έδειξε ότι κατάλαβε. Στη συνέχεια ερχόταν συχνά με το παιδί της και έφερνε κεριά, λάδι, λιβάνι για τον ναό. Μια φορά κάποιοι γνωστοί προσκυνητές από τη Κόνιτσα μου λένε: «Πάτερ, αυτή η γυναίκα υποκρίνεται. Εδώ φέρνει κεριά κα λιβάνι και κάτω συνεχίζει με τους αξιωματικούς». Όταν ξαναήρθε, τη βρήκα στην εκκλησία να ασπάζεται τις εικόνες, και της έβαλα τις φωνές: «Φύγε από ‘δώ, της είπα, έχεις βρωμίσει όλη την περιοχή!...». Η καημένη έφυγε κλαίγοντας. Δεν πέρασε πολύ ώρα και αισθάνθηκα μεγάλο σαρκικό πόλεμο. «Τι είναι αυτό; λέω. Ποτέ μου δεν είχα τέτοιον πειρασμό. Τι συμβαίνει;». Δεν μπορούσα να βρω την αιτία. Κάνω προσευχή, τα ίδια. Οπότε παίρνω τον ανήφορο για την Γκαμήλα.«Καλύτερα να με φάνε οι αρκούδες», είπα. Προχώρησα αρκετά μέσα στο βουνό. Ο πειρασμός δεν υποχωρούσε. Βγάζω τότε ένα τσεκουράκι που είχα κρεμασμένο στη μέση μου και δίνω τρεις τσεκουριές στο πόδι μου, μήπως και με τον πόνο φύγει ο πειρασμός. Το παπούτσι γέμισε αίμα, αλλά τίποτε. Σε μια στιγμή ήρθε στο νου μου εκείνη η γυναίκα και τα λόγια που της είχα πει. «Θεέ μου , είπα τότε, εγώ για λίγο έζησα αυτή την κόλαση και δεν μπορώ να την αντέξω, κι αυτή η ταλαίπωρη που ζει συνέχεια αυτήν την κόλαση!... Συγχώρεσέ με που την κατέκρινα». Αμέσως ένοιωσα μια δροσιά θεϊκή και εξαφανίσθηκε ο πόλεμος. Βλέπεις τι κάνει η κατάκριση;

Πηγή: Μοναχος Παισιος Αγιορειτης

Γέροντας Παϊσιος ο Αγιορείτης
Πηγή: Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου "Λόγοι" τ. Ε΄ "Πάθη και Αρετές". Ι. Ησυχαστήριον "Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος" Σουρωτή Θεσσαλονίκη

Ένας Άγιος στην εποχη μας.ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ΕΤ-3

Μεταφορτώθηκε από το χρήστη jmatthe29 την 26 Νοέ 2011

Ο Γέρων Παΐσιος γεννήθηκε στα Φάρασα της Καππαδοκίας, στη Μικρά Ασία, στις 25 Ιουλίου του 1924. Ο πατέρας του ονομαζόταν Πρόδρομος και ήταν πρόεδρος των Φαράσων, ενώ η μητέρα του λεγόταν Ευλαμπία. Ο Γέροντας είχε ακόμα 8 αδέλφια. Στις 7 Αυγούστου του 1924, μια εβδομάδα πριν οι Φαρασιώτες φύγουν για την Ελλάδα, ο Γέροντας βαφτίστηκε από τον Άγιο Αρσένιο τον Καππαδόκη, ο οποίος επέμεινε και του έδωσε το δικό του όνομα «για να αφήσει καλόγερο στο πόδι του», όπως χαρακτηριστικά είχε πει.
Πέντε εβδομάδες μετά τη βάπτιση του μικρού τότε Αρσένιου, στις 14 Σεπτεμβρίου του 1924 η οικογένεια Εζνεπίδη, μαζί με τα καραβάνια των προσφύγων, έφτασε στον Άγιο Γεώργιο στον Πειραιά και στη συνέχεια πήγε στην Κέρκυρα, όπου και τακτοποιήθηκε προσωρινά στο Κάστρο. Στην Κέρκυρα η οικογένειά του έμεινε ενάμιση χρόνο. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε στην Ηγουμενίτσα και κατέληξε στην Κόνιτσα. Εκεί ο Αρσένιος τελείωσε το δημοτικό σχολείο και πήρε το απολυτήριο του «με βαθμό οκτώ και διαγωγή εξαίρετο». Από μικρός συνεχώς είχε μαζί του ένα χαρτί, στο οποίο σημείωνε τα θαύματα του Αγίου Αρσενίου. Έδειχνε ιδιαίτερη κλίση προς τον μοναχισμό και διακαώς επιθυμούσε να μονάσει. Οι γονείς του χαριτολογώντας, του έλεγαν «βγάλε πρώτα γένια και μετά θα σε αφήσουμε».

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΙΣΙΟΥ

Μεταφορτώθηκε από το χρήστη balanthsberoia την 1 Δεκ 2011

1 Ωρα ομιλία του Γέροντα Παίσιου.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 12 ΙΟΥΛΙΟΥ ΤΟΥ 1994 ΕΚΟΙΜΗΘΗ ΕΝ ΚΥΡΙΩ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑ'Ι'ΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΤΟΥ ΕΥΧΗ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ.

Βεβαίως με τα ανθρώπινα μέτρα δεν καταλαβαίνουμε τα θεία νοήματα, σίγουρα όμως η παρρησία του προς τον φιλάνθρωπο Θεό, θα μας εξασφαλίσει μέσω της προσευχής μας, την λύτρωση από τα προβλήματα μας. Ευχαριστούμε Γέροντα.

Γιατί Γέροντα;

Γέροντα, πώς µπορεί να ζήση σήµερα κανείς µέσα στην κοινωνία σωστά, χριστιανικά, ...χωρίς να σκανδαλίζεται από τους ανθρώπους πού ζουν µακριά από τον Θεό;

Γιατί να σκανδαλίζεται από τους άλλους πού δεν είναι κοντά στον Θεό; Εάν ήταν µέσα σε µία οικογένεια και είχε εξι-όκτώ αδέλφια και ένα-δύο απόαυτά τα παρέσυρε ό σατανάς και ζούσαν αµαρτωλή ζωή, θα τον σκανδάλιζε ή αµαρτωλή ζωή τους;
- Όχι, θα πονούσε, γιατί θα ήταν αδέλφια του.-
Έ, λοιπόν, το κακό βρίσκεται µέσα µας. ∆εν έχουµε αγάπη, γι' αυτό δεν νιώθουµε όλους τους ανθρώπους αδελφούς µας και σκανδαλιζόµαστε από την ζωή τους.
Όλοι είµαστε µία µεγάλη οικογένεια και είµαστε µεταξύ µας αδέλφια, γιατί όλοι οι άνθρωποι είναι παιδιά του Θεού.
Εάν νιώσουµε πραγµατικά ότι είµαστε αδέλφια µε όλους τους ανθρώπους, θα πονούµε για όσους ζουν µέσα στην αµαρτία και δεν θα µας σκανδαλίζει ή αµαρτωλή ζωή τους, άλλα θα προσευχόµαστε γι’ αυτούς. Άρα, αν σκανόαλιζώµαστε, το κακό βρίσκεται µέσα µας· δεν είναι έξω από µάς.
Να λέµε στον εαυτό µας, όταν σκανδαλίζεται: «Εσύ πόσους σκανδαλίζεις; Για όνοµα του Θεού, να µην ανέχεσαι τον αδελφό σου; Εσένα πώς σε ανέχεται ό Θεός µε τόσα πού κάνεις;». Σκεφθείτε τον Θεό, την Παναγία, τους Αγγέλους, πού βλέπουν στην γη όλους τους ανθρώπους - σαν να βρίσκονται σε ένα µπαλκόνι και βλέπουν στην πλατεία τους ανθρώπους πού είναι συγκεντρωµένοι εκεί - άλλους να κλέβουν, άλλους να µαλώνουν, άλλους να αµαρτάνουν σαρκικά κ.λπ. Πώς τους ανέχονται! Πώς ανέχονται όλη την κακία και την αµαρτία πού υπάρχει στον κόσµο και εµείς να µην άνεχώµαστε τον αδελφό µας! Είναι φοβερό!!!!!

!!!ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ !!!

Κάποτε στο Άγιον Όρος ήταν ένας μοναχός που διέμενε στις Καρυές. Έπινε καθημερινά και μεθούσε και γινόταν αιτία να σκανδαλίζονται οι προσκυνητές.
Κάποια στιγμή πέθανε και ανακουφισμένοι κάποιοι πιστοί πήγαν στον γέροντα Παϊσιο να του πουν με ιδιαίτερη χαρά ότι επιτέλους λύθηκε αυτό το τεράστιο πρόβλημα.
Ο π. Παΐσιος τους απάντησε ότι γνώριζε για το ...θάνατο του μοναχού, αφού είδε ολόκληρο τάγμα αγγέλων που ήρθαν να παραλάβουν την ψυχή του.
Οι προσκυνητές απόρησαν και διαμαρτυρήθηκαν και κάποιοι προσπαθούσαν να εξηγήσουν στον γέροντα Παΐσιο για ποιον ακριβώς μιλούσαν, νομίζοντας ότι δεν κατάλαβε ο γέροντας.
Ο γέροντας Παΐσιος τους διηγήθηκε: “Ο συγκεκριμένος μοναχός γεννήθηκε στη Μ. Ασία, λίγο πριν την καταστροφή όταν οι Τούρκοι μάζευαν όλα τα αγόρια. Για να μην το πάρουν από τους γονείς του, αυτοί το έπαιρναν μαζί τους στο θερισμό και για να μην κλαίει, του έβαζαν λίγο ρακί στο γάλα για να κοιμάται.
Ως εκ τούτου μεγαλώνοντας έγινε αλκοολικός. Κάποια στιγμή και μετά από αποτρεπτικές απαντήσεις από διάφορους γιατρούς να μην κάνει οικογένεια, ανέβηκε στο Όρος και έγινε μοναχός.
Εκεί βρήκε γέροντα και του είπε ότι είναι αλκοολικός. Του είπε ο γέροντας να κάνει μετάνοιες και προσευχές κάθε βράδυ και να παρακαλεί την Παναγία να τον βοηθήσει να μειώσει κατά 1, τα ποτήρια που έπινε.
Μετά ένα χρόνο κατάφερε με αγώνα και μετάνοια να κάνει τα 20 ποτήρια που έπινε, 19 ποτήρια. Ο αγώνας συνέχισε με την πάροδο των χρόνων και έφτασε τα 2-3 ποτήρια, με τα οποία όμως πάλι μεθούσε.
Ο κόσμος έβλεπε χρόνια ένα αλκοολικό μοναχό που σκανδάλιζε τους προσκυνητές, ο Θεός έβλεπε ένα αγωνιστή μαχητή  με μεγάλο αγώνα

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

Την χαρά της θυσίας δεν την γεύονται σήμερα οι άνθρωποι, γι αυτό είναι βασανισμένοι. Δεν έχουν ιδανικά μέσα τους. Βαριούνται που ζουν.

Για την πνευματική αντιμετώπιση της αρρώστιας και του πόνου αλλά και για την θυσία μας προς τον συνάνθρωπο ο μακαριστός Αγιορείτης γέροντας Παΐσιος μας προτρέπει:
"... Την χαρά της θυσίας δεν την γεύονται σήμερα οι άνθρωποι, γι αυτό είναι βασανισμένοι. Δεν έχουν ιδανικά μέσα τους. Βαριούνται που ζουν. Η λεβεντιά, η αυταπάρνηση είναι η κινητήρια δύναμη στον άνθρωπο. Έχει χάσει πια τον έλεγχο ο κόσμος. Έχει φύγει το φιλότιμο, η θυσία από τους ανθρώπους...".
"...Το θαύμα γίνεται, όταν συμμετέχει κανείς στον πόνο του άλλου. Όλη η βάση είναι τον άλλο να τον νιώσεις αδελφό και να τον πονέσεις. Αυτό ο πόνος συγκινεί τον Θεό και κάνει το θαύμα. Γιατί δεν υπάρχει τίποτε άλλο που να συγκινεί τον Θεό όσο η αρχοντιά, δηλαδή η θυσία..., που σπανίζει στην εποχή μας, γιατί στη θέση της μπήκε η φιλαυτία, το συμφέρον.
Το καλό είναι καλό μόνον όταν αυτός που το κάνει θυσιάζει κάτι από τον εαυτό του ύπνο, ανάπαυση κ.λ.π. "εκ του υστερήματος.
Όταν είμαι ξεκούραστος και κάνω το καλό, αυτό δεν έχει αξία... Ενώ, όταν είμαι κουρασμένος και κάνω μια θυσία, για να βοηθήσω τον άλλον, αισθάνομαι παραδεισένια χαρά. Τότε η ευλογία του Θεού με βομβαρδίζει..."
"... Στον εαυτό του ο Χριστός δεν χρησιμοποίησε καθόλου την θεϊκή του δύναμη και υπέφερε τον πολύ πόνο στο ευαίσθητο Σώμα του από την πολλή αγάπη προς το πλάσμα Του.
Αυτήν την αγάπη του Χριστού εάν αισθανθεί κανείς, τότε μόνο θα είναι και εσωτερικά πραγματικά άνθρωπος. Αλλιώς θα είναι πιο αναίσθητος και από τα δημιουργήματα του Θεού. Αφού ο ήλιος αισθάνθηκε το πάθος του Κυρίου και σκοτείνιασε γιατί δεν άντεχε να το βλέπει. Η γη, και αυτή τρόμαξε όταν το είδε. Οι πέτρες, και αυτές κομματιάστηκαν. Οι τάφοι και αυτοί σείσθηκαν τόσο δυνατά, που ξύπνησαν πολλούς κεκοιμημένους από χρόνια και τους έβγαλαν έξω να διαμαρτυρηθούν για την αχάριστη αυτή συμπεριφορά των ανθρώπων προς τον Ευεργέτη και Λυτρωτή τους Θεό..."
"... Εγώ όσο πιο πολύ πονώ τον κόσμο, τόσο περισσότερο προσεύχομαι και χαίρομαι πνευματικά, γιατί τα λέω όλα στον Χριστό και Εκείνος τα τακτοποιεί. Και βλέπω ότι όσο περνάει ο καιρός, ενώ το σωματικό κουράγιο ελαττώνεται, το ψυχικό αυξάνει, γιατί η αγάπη, η θυσία, ο πόνος για τον άλλο δίνουν πολλή ψυχική δύναμη.
Στην πνευματική αντιμετώπιση δεν υπάρχει θλίψη. Με τον κόσμο τώρα πόσο πόνο πέρασα! Δεν τα περνούσα έτσι τα θέματά τους. Πονούσα αναστέναζα, αλλά σε κάθε αναστεναγμό, άφηνα το θέμα στο Θεό, και στον πόνο που ένιωθα για τον άλλο έδινε ο Θεός παρηγορία. Δηλαδή με την πνευματική αντιμετώπιση ερχόταν θεία παρηγοριά, γιατί ο πόνος που έχει μέσα την ελπίδα στον Θεό έχει θεία παρηγοριά. Αλλιώς πως να αντέξει κανείς!
Πως θα μπορούσα διαφορετικά να τα βγάλω πέρα με τόσα που ακούω; Πονάω, αλλά σκέφτομαι και την θεία ανταμοιβή στους πονεμένους. Είμαστε στα χέρια του Θεού.
Ο άνθρωπος, όταν αντιμετωπίζει το κάθε πρόβλημα πνευματικά, δεν καταβάλλεται. Στην αρχή πικραίνεται, όταν ακούει ότι κάποιος υποφέρει, αλλά μετά έρχεται ως ανταμοιβή η θεία παρηγοριά και δεν καταστρέφεται ο οργανισμός του. Ενώ η πίκρα από την κοσμική στενοχώρια φέρνει γαστρορραγία κλπ., αυτή δεν βλάπτει τον οργανισμό, γιατί έχει θείο βάλσαμο...".

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, Λόγοι Β', "Πνευματική Αφύπνιση

ΗΛΙΑΣ ΧΑΙΝΤΟΥΤΗΣ 22 ΜΑΡ 2012

http://talantoblog.blogspot.com/2012/03/blog-post_717.html